การใช้ราชาศัพท์

ภาษาเป็นระบบและสัญลักษณ์ที่ใช้สื่อความหมายต่อกันระหว่างชนในชาติ ภาษาและตัวอักษรไทยเป็นมรดกทางวัฒนธรรม ที่บรรพบุรุษของคนไทยได้ค้นคิดประดิษฐ์ขึ้นแล้วสร้างสมและถ่ายทอดต่อกันมาจนถึงคนไทย

รุ่นปัจจุบัน ภาษาไทยมีลักษณะเฉพาะแตกต่างกว่าภาษาอื่น จึงเป็นที่ชื่นชมและภาคภูมิของคนไทย ถือเป็นเอกลักษณ์สำคัญยิ่งของชาติ ภาษาไทยมีระดับของภาษา เช่นเดียวกับภาษาของชาติอื่นทั่วไป คือมีภาษาสุภาพที่ใช้สื่อสารในการพูด การเขียนระหว่างผู้ใหญ่กับผู้น้อยและผู้น้อยกับผู้ใหญ่ ตลอดจนผู้ที่เสมอกันใช้ต่อกัน และมีภาษาสามัญคือภาษาปาก

ที่ใช้พูดจาย่อมเป็นของคู่กันที่แสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมของชาติ และของบุคคลในชาติเป็นรายตัว



ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีพระมหากษัตริย์เป็นพระประมุข ไทยมีภาษาสุภาพประเภทที่เรียกว่า “ราชาศัพท์” ซึ่งแปลว่าศัพท์หลวงสำหรับองค์พระมหากษัตริย์และราชวงศ์ แต่ราชาศัพท์ในปัจจุบันนี้หมายถึง

คำสุภาพที่ใช้ในภาษาราชการ ซึ่งรวมไปถึงศัพท์สุภาพที่ใช้กับบุคคลอื่น เช่น ข้าราชการ และภิกษุสงฆ์อีกด้วย



ฉะนั้นการใช้คำราชาศัพท์กับการใช้มารยาทต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ จึงเป็นวัฒนธรรม

ทางประเพณีงดงามภายในราชสำนัก และเป็นความรู้ที่ประณีตและพิเศษสำหรับบุคคลภายนอกราชสำนัก ที่ควร

รักษาไว้สืบไป